Vandaag begon de opbouw van Suikerrock! En daaraan gekoppeld natuurlijk ook de catering van de medewerkers (in de refter van de PISO) én het inscannen van deze vrijwilligers adhv hun persoonlijke 'badge'.
De Sonoff POW is eigenlijk niet meer dan een (super goedkope) microcontroller met wifi en een relay.
Ideaal IoT-gereedschap dus om toestellen te gaan bedienen (AAN/UIT) via het internet (via de bijgeleverde eWeLink app)
Alles mooi ingebouwd in een (waterdichte) case.
In deze video legt Jonathan Oxer van Superhouse het perfect uit!
Het "flashen" van het geheugen zal voor een andere keer zijn...
Je kent het wel... (speciaal tijdens de feestdagen)... iedereen zit gezellig te tafelen, te geniet van het gezelschap en eten, behalve een paar die onverstoord aan hun smartphone gekluisterd blijven hangen... Niet leuk.
'k Was al langer op zoek naar een toestel dat wifi (en ev. andere) signalen kan blokkeren, maar officieel is alles wat radio-signalen verstoort verboden in de meeste landen.
Echter voor deze privé test-'toepassing', heb ik mijn DIY skills (Do It Yourself) even bovengehaald...
Op basis van enkele online artikels en wat Arduino kennis, maakte ik vrij snel onderstaande 'stoorzender' op basis van een ESP8266, een programmeerbare IC met ingebouwde WiFi-functionaliteit.
Eens alles geïnstalleerd, dien je na de boot-up in te loggen op de WiFi van de microprocessor en dan naar een interne pagina surfen.
Daar kan je dan een scan doen van alle beschikbare WiFi-signalen die worden opgepikt. Je selecteert vervolgens een SSID en lanceert dan een 'aanval' (Deauthentication Broadcast Attack).
Na enkele seconden valt de connectie weg, en kan je niet meer aanloggen op het WiFi-signaal. De SSID blijft wel zichtbaar, maar een connectie maken met de router of access-point lukt niet meer.
Technisch gezien gaat het dus niet echt om een 'stoorzender' die signalen vertuurt op een bepaalde frequentie (zoals de dure, militaire jamming-toestellen), maar om een bug in het 802.11 WiFi-protocol waardoor je gebruikers van het netwerk kan halen, zonder enig vorm van encryptie of authenticatie.
Plus :
Minus :
Leuk, maar (nog) niet echt wat ik zocht dus...
Volgende projecten in de pipeline :
Al 11 jaar leveren we met Prosite allerhande (IT) 'hand- en spandiensten' voor Suikerrock, en dat was op deze 31ste editie niet anders. En o.a. daarvoor kom ik natuurlijk graag eens 'overgevlogen' vanuit Dubai, ook al was het weer (veel te) kort...
Een uitgebreid overzicht van ons werk op Suikerrock vind je op de website van Prosite. Vooral de Arduino projectjes hebben dit jaar duidelijk hun weg gevonden naar enkele praktische toepassingen op het festival zoals o.a. het lezen en schrijven van RFID-badges, toegangscontrole aan de catering (zie hieronder), het openen/sluiten van deuren via aansturen van relais, IP monitoring, edm.
Dankzij deze ploeg van DigitalCrew medewerkers hebben we weer vlekkeloos werk geleverd.
(vlnr Vince, Jef, Daan, Roger, Luc, Marc, Geert, Sandy, Bart, Timon, Jan en Tim)
Mijn persoonlijke 28ste Suikerrock editie was het dit jaar (eerste 2 jaar niet meegewerkt, en sindsdien maar één jaar gemist wegens opleiding in de USA (1992)). Voor Sara was het de eerste keer dat ze meehielp (bij de 'CateringCrew') en Roos die mocht o.a. op de foto met Laura Tesoro ;-)
En dat het lekker was ook ;-)
Aftellen naar de volgende editie...
Volgend (hobby)project is eentje voor Suikerrock nl. een lezer (en schrijver) van RFID-kaarten. Compleet met LCD-scherm, (mini)keyboard en alles afgewerk in een (rode) 3D geprinte doos! ;-)
Via Prosite ben ik al jaren zeer nauw betrokken met het IT gebeuren op Suikerrock in Tienen.
Vorig jaar introduceerden we al RFID-badges voor de catering van de medewerkers. Iedereen kreeg een gepersonaliseerde badge met in het geheugen ervan ieders unieke "id". Dankzij het scannen van deze RFID-kaarten wisten we perfect wie er wanneer (of niet) kwam eten, en (veel belangrijker) hoeveel maaltijden er konden uitgespaard worden ('big data').
Het (her)schrijven van deze chip-kaarten zal nu gemakkelijker en vlotter kunnen op Suikerrock dankzij deze nieuwe reader/writer...
Wat ging eraan vooraf?
STAP 1 : COMPONENTEN
De basis voor dit project is een Arduino Uno micro-controller aangevuld met :
STAP 2 : PROGRAMMEREN
De Arduino sketch (code) is vrij klein (10Kb) en na een initiele setup, wacht het programma (in een lus) tot er een RFID-kaart wordt aangeboden. Deze wordt dan gelezen (indien compatibel) en de 'id' wordt weergegeven op het LCD-scherm.
Vervolgens vraagt het programma of de kaart moet (over)schreven worden. Indien "Yes" (#-key), kan men een 8-cijferige code ingeven en bewaren (opnieuw #-key) op de chipkaart. Indien "No" (*-key) wordt er terug gelezen.
Na het (her)schrijven van een 'id' wordt de kaart opnieuw gelezen ter bevestiging van de nieuwe code.
STAP 3 : 3D PRINTING
Met behulp van de (gratis en online) 3D CAD software van Autodesk (Tinkercad) maakte ik vervolgens een 'doos' met alle nodige uitsparingen. Deze werd vervolgens (in Montréal, want ik was toevallig daar) geprint via 3Dhubs.com in 2 delen (PLA, 100μm).
STL-bestand te bekijken en te downloaden via Thingiverse.
STAP 4 : ASSEMBLAGE
Na het samenstellen en vastlijmen van alle componenten, nog snel een allerlaatste test voor dat de doos definitief wordt dichtgelijmd.
Total kostprijs 40EUR (aan materiaal) plus 40EUR voor de print. Werkuren en klein materiaal niet meegerekend.
Op naar het volgende Arduino-project! Ook voor Suikerrock trouwens... ;-)
Sinds enkele maanden ben ik mij aan het verdiepen in een nieuwe hobby nl. het combineren van electronica en programmeren, van hard- en sofware.... Eerst Raspberry Pi, maar sinds enkele weken vooral Arduino.
Beiden zijn zogenaamde "micro controllers", soort van mini-computers zeg maar, niet veel groter dan bankkaart, die je kan programmeren en waarmee je hardware (lampjes, relays,...) kan aansturen.
In de industrie gebruikt men voor dit soort toepassingen de benaming PLC (Programmable Logic Controller, of Programmeerbare Logische Eenheid).
Op aangeven van een blog-post van Frederick Vandenbosch wilde zelf wel zo eens een "kerst-ster" maken. En dit is het resultaat (voor en achterkant)!
Een basis Arduino Uno had ik al liggen, de 5 RGB LED-strips (NeoPixel Sticks) werden besteld bij Adafruit, de 3D-versie van ster vond ik op Thingiverse en voor de 3D-print gebruikte ik Joe's Hub (hier in Dubai) via de wereldwijde online printing service 3D HUBS. Eens alles verzameld kon het samenstellen en solderen beginnen. Wat lijm aan de verbindingen (hete lijmpistool) voor de versteviging en het programmeren van de LED-effecten ging als een fluitje van een cent.
Het leuke aan deze NeoPixels LEDs is dat je alles in serie achter elkaar kan verbinden (solderen) en maar 3 draden nodig hebt om elke LEDje individueel te bedienen (5V, GND en DATA)!
De Adafruit NeoPixel library is heel uitgebreid en aan de hand van de enkele voorbeelden ben je snel vertrokken.
Al bij al een leuk knutselprojectje met een praktische toepassing. Volgende stap is de Arduino Uno vervangen door het veel kleinere broertje de Arduino Nano, en dan zijn we klaar voor volgende Kerst!
Meer Arduino projecten (o.a. voor Suikerrock) zitten er aan te komen... stay tuned.