politiek

Sabena 10 jaar failliet

Net zoals de voorbije jaren (2010-2009-2008-2007-2006) sta ik op 7 november even stil bij het failliet van Sabena, nu 10 jaar geleden. Het plotse verdwijnen van dit Belgische "kroonjuweel" ging gepaard met een schokgolf door ons leven als jonge ouders. Financiële onzekerheid, opnieuw werk zoeken, spanningen,...

POLITIEKE SCHULD

Wie treft er schuld? Iedereen (vakbonden, Swissair, politiek) wijst elkaar met de vinger natuurlijk... Maar wie had er de dikste vinger in de pap? De politiek!

  • Politieke benoemingen in de jaren '80 en '90.
  • Na de liberalisering (jaren '90) heeft men, om zuiver communautaire redenen, 2 enorme kansen gemist door Sabena geen huwelijk te gunnen met KLM of Air France (nu wel één van de grootste luchtvaartmaatschappijen ter wereld nota bene!).
  • Vervolgens is men veel te laks geweest tegenover Swissair en is men passief blijven toekijken hoe de Zwitsers hun financiële afspraken niet nakwamen en Sabena 'plunderden' door o.a. financieel interessante delen te verhuizen naar filialen van Swissair (GateGourmet, Swisscargo, etc.).

Moest Sabena eigenlijk failliet gaan? Financieel gezien niet... blijkt nu.

Een frauduleus failliet dus. Georchestreerd door de politiek?

Een paar honderd ex-collega's kwamen vandaag samen op de luchthaven.

Update: Dat de Sabeniens één grote familie waren en gebleven zijn, bewijst oa. dit filmpje en deze foto's (1, 2) van een speciale 'show' die ex-Sabena mensen in elkaar hebben gestoken naar aanleiding van de 10de verjaardag van het failliet.

EXPAT LEVEN

Daar sta je dan eind 2001... geen werk, wereldwijde crisis, nasleep van 11 september...  Op zoek naar een andere luchtvaartmaatschappij dus. En dan liefst ook nog 'dichtbij'.
Na maanden van zoeken, bleef er ons echter geen andere optie over dan te gaan werken in het buitenland (eerst gebaseerd in Parijs, daarna in Tahiti). Een opgedrongen keuze (toch zeker in het begin), maar wel een belangrijk scharniermoment met veel aanpassingen en uitdagingen. Tot zelfs een complete verhuis eind 2004 van België naar Frans-Polynesië.

Nu, terugkijkend op die periode, realiseren we ons dat de voorbije 10 jaar ook een 'zegen' zijn geweest, zoals elke nieuwe uitdaging, nieuwe opportuniteiten met zich meebrengt : veel reizen, ontdekking van de andere kant van de wereld, tweedrie-talig gezonde kinderen, dubbele nationaliteit, collega's en vrienden overal ter wereld en het beste van al : een gelukkige familie met vele leuke herinneringen.

Wat zal ons het volgende decennium brengen?! Onze 'todo' lijst is nog steeds erg lang ;-)

Europese verkiezingen in Tahiti

Belgen in het buitenland worden enkel nog opgeroepen om (verplicht) te gaan stemmen voor de federale verkiezingen.
Voor de gemeentelijke en Vlaamse verkiezingen (sorry Walter) krijgen we geen oproepingsbrief (hetgeen 'logisch' is) en sinds dit jaar zijn we ook niet meer verplicht om voor de Europese verkiezingen op Belgische lijsten te stemmen.

En dus hebben we ons in Tahiti ingeschreven om eens te stemmen op lokale lijsten.

Vermits stemmen niet verplicht is in Frankrijk, moesten we ons (als niet-Franse, Europese burgers) dus eerst officieel moeten 'inschrijven' (eind 2008) in je gemeente (Punaauia) en nadien moet je dan je "stem-kaart" (carte électorale) gaan afhalen op de gemeente.

In alle Franse overzeese gebieden werd er trouwens één dag eerder gestemd (zaterdag 6 juni).
Er waren 5 kandidaten in Tahiti op gemeenschappelijke "Stille Oceaan"-lijsten (samen met de andere Franse overzeese gebeiden in de Pacific). Eén kandidaat uit deze regio krijgt een zetel in het Europees parlement.

Het stemmen zelf verloopt ook anders dan in België. In plaats van op één stembiljet aan te duiden op welke partij/kandidaat je stemt, krijg je hier van elke partij een officiële A5-'folder' (met een overzicht van de kandidaten). De folder van de partij waarvoor je dan stemt, steek je dan in een bruine enveloppe, de rest van de folders laat je in het stemhokje achter. De bruine enveloppe steek je daarna in de urne.

Van de ingeschreven kiezers (177.426) is ook maar 22% komen stemmen (40.074), een heel lage opkomst dus!

De officiële resultaten worden trouwens vanavond door het Haut-Commissariat op mijn vliegtuig (TN008) gezet richting Parijs. Ik krijg een verzegelde enveloppe mee, die dan moet bewaard worden in de kluis in de cockpit (tot het aankomt in CDG).

Copilote Sandrine Turquem in de politiek

Sandrine TurquemVoor de komende gemeenteraadsverkiezingen (eerste ronde 9 maart) lanceert copilote Sandrine Turquem zich in de politiek op de lijst van Ronald Tumahai "Te hotu Rau no Punaauia" (Vivre ensemble à Punaauia).

Sandrine is een "fenomeen" in Tahiti: Afkomstig van de Markiezen, opgevoed door haar grootouders, stewardes bij Air Tahiti, getrouwd met een piloot, moeder van 2 kinderen en tussen de 2 bevallingen door heeft ze zelf haar studies tot pilote afgemaakt.
Zij is trouwens de eerste (en voorlopig enige) vrouwelijke piloot van Tahitiaanse afkomst op Airbus A340 bij Air Tahiti Nui!

Sandrine Turquem in de politiek

Deze middag was het voorstelling van de ploeg (Sandrine staat op de 2de plaats), maar als Belg zijnde mogen wij natuurlijk niet stemmen... dan maar een steunbetuiging op deze manier! Succes.

Verkiezingskoorts (deel 2)

De 2de ronde van de Territoriale verkiezingen zijn vlot en zonder incidenten verlopen. Van 8 tot 18u kon er gisteren gestemd worden en om 22u waren alle stemmen al geteld!

Het eindresultaat (ZIP) ligt in de lijn van de eerste ronde (2 weken geleden):

Net geen meerderheid voor de burgemeester van Bora Bora, Gaston Tong Sang (helaas), waardoor er een coalitie zal moeten aangegaan worden. Logischerwijs zouden beide autonomistische groeperingen (To Tatou Ai'a en Tahoeraa Huiraatira) moeten samengaan, maar in Tahiti is op politiek vlak alles mogelijk...
Afwachten dus.

Volgende afspraak: 21 februari e.k. de eerste zitting van het nieuwe parlement.