Low Expectations

Toen ik begin 2002, na het Sabena failliet (7 november 2001), mijn CV stuurde naar Air Tahiti Nui, had ik nooit gedacht dat we zover zouden schoppen...

Ons eerste 'officiële' contact met Air Tahiti Nui, en de toemalige Directeur Operaties Jacques Lejouan, was een interview in Parijs, ergens in maart. Bij wijze van voorbereiding op dit intervieuw heb ik nog in een atlas moeten gaan zoeken waar Tahiti exact lag! ;-)
Met 3 collega piloten (Olivier Van Schooten, Didier Leurquin en ikzelf) zaten we in de wagen op terugweg naar België, waar we ons al mentaal aan het voorbereiden waren op het ergste... 'Low Expectations' was de toon.

Toen er een week later een verlossend mailtje kwam, dat we geselecteerd waren, kon ons geluk natuurlijk niet op... Eindelijk terug werk na maanden "dop"! Er volgde nog een praktische proef (simulator) in Parijs en een cursus in Tahiti zelf (mei 2002). Uiteindelijk kregen we allemaal een tijdelijk contract (CDD) tot eind 2002!

Het einde van het jaar naderde, en we zouden toch graag een nieuw contract of een verlenging krijgen, maar... Low Expectations.
Tot we begin november 2002 een vast contract (CDI) aangeboden kregen!

Intussen werden er extra vliegtuigen aangekocht, nieuwe bestemmingen geopend en plots bevonden "de Belgen" zich bovenaan de senioriteitslijst (eind 2003). Het begon natuurlijk te kriebelen om misschien ooit links te passeren (van co-piloot naar captain/commandant), maar... Low Expectations.
Er volgden dat jaar nog enkele (presidents)verkiezingen in Tahiti met de nodige wissels aan het hoofd van Air Tahiti Nui. Bijna waren alle buitenlanders (en zeker de Belgen!) "persona non grata" in Tahiti (men wil gaan "oceaniseren") en vreesden we voor het ergste... Iedereen was begin 2004 bereid om elders werk te gaan zoeken, omdat we langs alle kanten werden tegengewerkt en voorbij gestoken. We konden onze droom om kapitein te worden wel voorgoed opbergen... Low Expectations.

Tot... eind 2004 leken de plooien terug gladgestreken, en onder druk van een 2de pilotenvakbond (SPLATN), werd de 'oude' senioriteitslijst terug in ere hersteld. Een 5de vliegtuig werd aangekocht en dit opende voor ons de weg tot een opleiding captain (die 6 maanden duurde)!

Conclusie: We zijn door het oog van de naald gekropen, en hebben een enorme dosis geluk gehad. Dat staat vast! Maar het resultaat is er, en dat is wat telt.

Het ganse "Low Expectations Team" is nu, sinds eergisteren, gelost als "captain" op A340! Een ware verticale carrière-boost!


Ik zou nog bijna Rik/Hendrik Daems en Swissair moeten bedanken om Sabena falliet te laten gaan...
Het venijn zit hem in de staart. ;-)