Jan

Sinds de aardbeving, tsunami en radioactiviteitsproblemen in Japan vliegen we na Narita/Tokyo door naar Osaka, één uur verder vliegen, waar de bemanning uitstapt en rust.

Osaka is een moderne en jonge stad ten westen van Tokyo en ligt tussen Kobe (bekend van het zeer exclusieve en smaakvolle Wagyu rundvlees) en Kyoto (het paradijs voor de tempel-liefhebbers), op amper 30 minuten met de trein. Een bezoekje van een halve dag was dus 'onvermijdelijk'...

Kyoto

Kyoto ('capital city') was de keizerlijke hoofdstad van Japan tot in de 19de eeuw.

Kyoto wordt beschouwd als het culturele centrum van Japan met zijn 600 boeddhistische tempels, 400 Shinto-heiligdommen, paleizen, tuinen en architectuur. Vanwege dit rijke culturele erfgoed in Kyoto bleef de stad een bombardement tijdens de Tweede Wereldoorlog bespaard.
Enkele tempels van Kyoto behoren sinds 1994 to het UNESCO werelderfgoed.

Na aankomst in Kyoto station voel je al meteen... Het weer viel helaas niet mee, maar op zondag lopen er behoorlijk wat (lokale) toeristen rond. Kyoto is een zeer moderne, uitgestrekte stad met tientallen tempels die overal verspreid liggen. De toeristische dienst raadde mij aan om een 3-tal van de bekendste en meest interessante tempels te gaan bezoeken.

Kinkakuji tempel

Het "Gouden Paviljoen" is één van de bekendste toeristische trekpleisters en wellicht de meest sprookjesachtige tempel die ik al bezocht heb.
Het gehele paviljoen, behalve de onderste verdieping is bedekt met zuiver bladgoud, dat mooi weerspiegelt in de 'spiegelvijver'.

Ryoanji tempel

Op wandelafstand van de Kinkakuji tempel bevindt zich de Ryoanji tempel, het 'mekka' van de Zen-liefhebbers.
Een Japanse tuin met gegritselde kiezels en 15 uitstekende rotsen.

Kiyomizu-dera tempel

Via leuke wandelstraatjes met kleine winkeltjes en allerhande kleine tempels en paviljoenen kom je uiteindelijk terecht bij het Kiyomizu-dera tempel complex. 

De tempel is in de achtste eeuw gesticht door een priester. Aan de voet van de rotsen waarop de tempel gebouwd is, ontspringt een bron. Vandaar de naam "Helder Water" tempel.

De persoonlijke dosimeter die we moesten gebruiken en overal meenemen tijdens deze Japan-trip van 2 dagen gaf  bij mij een ioniserende straling aan van 12 μSv/h (micro sievert).

Volledig normale waarden dus...

Het leven kan zwaar zijn in Tahiti ;-)

 Ik weet het... we zijn (rot)verwend...en dat na 2 weken rondtrekken in Nieuw-Zeeland.

Maar ik mag iedereen toch een beetje jaloers maken, nee? ;-)

Trouwens... waar blijven al diegene die beloofd hadden om eens langs te komen in Tahiti?

Na een eerste rondreis doorheen het noordereiland, 2 jaar geleden met oma en opa, was het deze keer de beurt aan moeke en vake.

Na een vlucht met Air Tahiti Nui van Papeete naar Auckland, was het de beurt aan een Jetstar A320 om ons naar Wellington, de politieke hoofdstad van Nieuw-Zeeland, te brengen. 

WELLINGTON

We pikten onze mini-van op bij Europcar en reden naar ons appartementje in Kilbirnie, tussen de luchthaven en het centrum van Wellington. Dag één zat er op, want intussen was het 21u voorbij.

De dag nadien, na een eerste stop in enkele winkels voor winterkledij (het was kouder dan we gedacht hadden), kon een bezoek aan het lokale Belgian Beer Café "Leuven" niet ontbreken voor een frisse Hoegaarden en typisch Belgische gerechten.

Volgende stap in deze dag-trip : de Wellington Cable Car. Deze kabeltram uit 1902 is een toeristische attractie omdat de 2 kabeltreinen elkaars contragewicht zijn en toch maar op één spoor rijden met in het midden een passeermogelijkheid.
Boven heb je een mooi zicht op het centrum van Wellington.

Laatste stop vandaag: Te Papa ("de plek van schatten van het land"), het nationaal museum van Nieuw-Zeeland.
Dit indrukwekkende museum (gratis inkom) is in hoofdzaak gewijd aan de rijke geschiedenis, cultuur en natuur van Nieuw-Zeeland.

De dag nadien stond ons een 400 km rit te wachten van Wellington naar Napier.

NAPIER

Napier is de hoofdstad van de regio Hawke's Bay, de bekendste wijnstreek uit Nieuw-Zeeland en ook bekend om zijn art deco-architectuur. Ons luxe appartement voor de volgende 2 nachten was ditmaal in West Quay, met zicht op de haven.

Maar eerst zou er wijn gedronken worden... van 's morgens vroeg al gingen we op "wijnproeverij" bij o.a. Church Road en Mission Estate Winery, de oudste wijnboer van Nieuw-Zeeland.

In de namiddag konden de kinderen zich dan wat gaan uitleven in de speeltuin en het National Aquarium aan de kust.

Morgen staat er ons opnieuw een lange rit te wachten... via Taupo naar Rotorua.

LAKE TAUPO

Het Taupo-meer in het centrum van het noordeiland, ligt in vulkanisch gebied, is 600km² groot en ligt op 350m boven de zeespiegel. Met al de watersporten die er voorzien zijn en sneeuw op de achterliggende bergen, de ideale plek om een weekendje uit te rusten, te wandelen,... Helaas hebben we een strikte planning en dus blijft ons blitsbezoek beperkt tot middageten, de Huka Falls en de Lilliput Farm.

ROTORUA

Van zodra je Rotorua binnenrijdt ruik je onmiddellijk de doordringende zwavellucht (rotte eieren) door de geothermische activiteit van deze streek. De volgende 2 nachten verblijven we in Quest Apartments.

Een combinatie van Maori cultuur en warm waterbronnen vind je in Te Puia.

Na de middag kon een bezoek aan de Agrodome met een schapenshow en een bezoek aan de boerderij niet ontbreken. 

Op aanraden van het toeristisch bureau zijn we de dag erna naar Whitianga gereden, in het noordoosten van het Coromandel schiereiland, voor 2 nachten in het Crow's Nest.

WHITIANGA & COROMANDEL

Na een ochtend strand wandeling (New Chums Beach) met natte broek tot gevolg, was het tijd voor een bezoek aan de traintjes van Driving Creek Railway.

Op terugweg zijn we dan nog via de 309 Road gepasseerd langs The Waterworks en de Hot Water Beach, waar je tijdens het eb je eigen privé jacuzzi kan maken met zand. Het water wordt lokaal opgewarmd door de thermische activiteit van ondergrond.

De dag erna reden we dan richting Auckland... het einde van de vakantie naderde.

AUCKLAND

In Auckland sliepen we nog één nacht in de Chifley Suites alvorens terug te vliegen naar Tahiti.
Op de agenda in Auckland: de meer dan 300 meter hoge Sky Tower en avondeten in het Belgian Beer Café "De Fontein" in Mission Bay.

De vakantie was voorbij... Enfin, dat dachten we. Tot bleek dat er maar 4 plaatsen meer waren in het vliegtuig!
Moeke, Vake en de kinderen zijn dan vertrokken en Kristel en ik zijn nog enkele dagen langer gebleven.... "En Amoureux" ;-)

Op 't onverwacht hebben we nog even met Maarten Van Laere, in transit richting België na een beurs in Nouméa, kunnen afspreken o.a. in de Occidental.

Twee keer per jaar zijn piloten verplicht om vluchtsimulaties te doen op een simulator (in ons geval in Vancouver, bij Air Canada) en elk jaar hebben we minstens 3 dagen cursus en examens om onze kennis op peil te houden.

Zowel theoretische kennis (bv. over wat mag er wel/niet vervoerd worden in cargo, over de veiligheid op en rond de luchthaven, over de systemen van ons A340 vliegtuig, etc.), als praktische oefeningen. Wat de praktijk betreft moeten we bv. om de 3 jaar een oefening doen op water, in ons geval in de 'lagoon'. Fun verzekerd...

Onze Canadese vrienden die we vorige zomer leerden kennen, vertoeven nog steeds in Polynesische waters.
Vandaar dit bezoekje aan hun boot in de lagoon van Huahine, één van de "benedenwindse eilanden", op half uur vliegen van Papeete.

We verbleven in Relais Mahana, helemaal in het zuiden van Huahine.
De kinderen hebben zich goed geamuseerd met de Gromits: zwemmen, wake-boarden, zeilen,...

(vlnr. Michaël, Cornelia, Kristel, Jan, Liam, Maya, Roos en Sara)

Met een mooie zonsondergang (achter Raiatea) als kers op de taart...

Dag 2 was cultureler en rustiger van aard... met een rondleiding en bezoek aan de bekende Maraes van Huahine ("l'île de la femme"), een parelboerderij, het dorpje Maeva, etc.

In de namiddag was er nog wat tijd voor snorkelen... en vissen eten geven.

Dag 3 was het dan 's morgens afscheid nemen van Alain & Any Grandpierre en met het ATR-vliegtuig van Air Tahiti via Moorea (zie foto) terug naar Tahiti.

 

Weer een vakantie die erop zit....

Net zoals 2 jaar geleden, zijn we gaan skiën in de Verenigde Staten, in het ski-gebied Heavenly aan Lake Tahoe.

Na een standby-vlucht met Southwest (KLAX-KSMF) en een vermoeiende nachtrit  van 6 uur (van Sacramento tot South Lake Tahoe) dankzij een  sneeuwstorm, zijn we uiteindelijk rond 01u 's morgens aangekomen bij Peter en Sherry in Gardnerville, NV.
Wegens het drukke weekend van President's Day hebben we het zaterdag en zondag 'rustig' gehouden... in de verse sneeuw spelen, sneeuwman maken, glijden,...

Maandag en dinsdag hebben Sara en Roos zich kunnen uitleven in de ski-school...

 

...terwijl Peter, Kristel en ik wat konden rondskiën in het gebied (temperaturen van rond -10°C, brrrrr).

Woensdag hebben wij dan wat met Sara kunnen skiën (zowel aan de Nevada- als aan de California-kant van Heavenly), en hebben we in de namiddag Roos gevolgd samen met haar ski-leraar (George).

Net voor een 2de sneeuwstorm zijn we dan maar terug richting L.A. en Tahiti vertrokken... terug naar warmere oorden.

Vandaag, tijdens het 8ste internationale filmfestival van films uit de Stille Zuidzee (FIFO), stonden er enkele debatten geprogrammeerd over het internet in Frans-Polynesië en de digitale vooruitgang.
Ik er naartoe natuurlijk ;-)

Interessante discussies tussen de lokale "spelers" (OPT, Mana, CEPF, minster van economie en telecom Teva Rohfritsch, Michel Paoletti) en enkele Franse 'experts' (Christian Paul, Bernard Benhamou en Marcel Desvergne) over de lokale telecom-monopolie, ADSL-prijzen, de glasvezelkabel Honotua, uitbreiding met een 2de kabel, digitale TV, internet-gebruik in Frans-Polynesië, economische modellen in deze digitale wereld, etc.

Augustus 1998