Vandaag was het Halloween in de creche... Alle kindjes moesten verkleed zijn en Roos was vermomd als (Belgische) Rode Duivel(in) en had kop in al hetgeen rond haar gebeurde ;-)
Wat kunnen volwassenen toch gek doen.
Op de foto met haar (lievelings) tati Tania.
Met grote zus op stap en chips eten...
Zoals beloofd even een verslagje over onze 3-daagse uitstap van afgelopen zondag t.e.m. woensdag.
Het atol Manihi behoort tot de eilanden-groep (archipel) Tuamotu en ligt op zo'n 500km ten noord-oosten van Tahiti. De archipel van de Tuamotu's omvat 78 atols en de bekendsten zijn Rangiroa, Tikehau, Fakarava en Hao. Nog (veel) verder ten noord-oosten bevinden zich de Markiezen (o.a. Nuku Hiva en Hiva Oa waar Jacques Brel ligt begraven!)
(klik op de map voor algemeen zicht van Frans-Polynesië)
Manihi is (koraalrif) ovaal van vorm (27 x 8km) en is vooral bekend om zijn (zwarte) parel produktie. Op Manihi wonen amper 700 mensen en er is dan ook maar één hotel (Pearl Resort) en enkele pensions.
Met Katja op bezoek en de verjaardag van Roos in 't verschiet, hebben we er dan maar van geprofiteerd om eens een nieuw eiland/atol te bezoeken... Met onderstaand verslagje tot gevolg.
Landing op de kortste landingsbaan (NTGI) van Frans-Polynesië (amper enkele honderden meters) met een ATR42 van Air Tahiti.
Aan de kade van het dorpje (=enkele huisjes/hutten, een gemeentehuis, postkantoor en één winkeltje groot)
Verse ananas-sapjes drinken, zwemmen in 't zwembad en spelen aan 't strand waren zowat de dagdagelijkse bezigheden... Het leven kan hard zijn ;-)
Aan tafel...
Tijdens het (privé) verjaardagsfeestje van Roos
Op bezoek bij een parel-kwekerij.
En tot slot... het einde van de vakantie...
Zeker en vast voor Katja die de dag erna met Air France naar huis vertrok.
Het was nog even spannend donderdagochtend want alle toegangen tot Papeete waren geblokkeerd door een algemene staking, met een ongelofelijke chaos op de wegen (er is eigenlijk maar één weg rondom het eiland) tot gevolg natuurlijk. Het heeft nauw gestoken of het vliegtuig was weg zonder haar...
De voorbije dagen zaten we op het atol Manihi met de kinderen en de meter van Roos... om haar eerste verjaardag te vieren (aan het zwembad).
Een uitgebreid verslag met foto's van Manihi volgt nog wel... Nu eerst snel uitpakken, slapen,... want morgen vertrekt Katja al terug richting Parijs met Air France.
Gisteren op het programma: een daguitstap naar Moorea met Katja. Sara was naar 't school en 's avonds hadden we een afspraak met een collega, dus het moest "snel" gaan, een blitsbezoekje dus.
Om 9u vertrek met de Aremiti 5 en ter plaatse de eerste rijles (op een verlaten stuk weg) voor Roos ;-)
Even uitblazen op het vrijwel verlaten strand tussen het Sofitel hotel en de luchthaven.
En daarna al direct de eerste boodschappen (Tahitiaans kleedje voor Roos, pareo voor de dames) natuurlijk.
Vervolgens langs de ananas-plantages, de Belvédère en een aperitiefje (verse ananas-fruitsap van het Lycée Agricole d'Opunohu) aan de kant van de weg.
Na het middageten (vis-soep en vis-schotel) in restaurant Le Sud, even nog snel langs de Beachcomber om naar de dolfijnen te kijken (Moorea Dolphin Center).
En het bezoek zat er weer op, want om 15u hadden we al de boot terug richting Papeete.
Terwijl Roos speelt en stapt...
...doet Sara haar huiswerk, en leest ze voor in 't Frans ;-)
Sara werd vandaag 6 en vermits het hier vrijdags maar een halve dag school is, konden we haar verjaardagsfeestje perfect deze namiddag laten doorgaan!
Negen leeftijdsgenootjes (voornamelijk uit haar klas, vroegere school en/of kinderen van collega's) daagden rond 13u30 op aan ons zwembad, dat voor de gelegenheid speciaal werd voorzien van allerhande water-speeltjes.
Gelukkig kon iedereen goed zwemmen en er heerste dan ook al snel een uitgelaten sfeer. Vooral de waterpistools en de plastiek emmertjes waren gegeerde objecten... maar de (twee) jongens verweerden zich dapper tussen al dat vrouwelijke geweld ;-)
Rond 15u was het tijd om naar binnen te gaan... wat rustig met het speelgoed spelen, de chocolade verjaardagstaart aanvallen, joyeux anniversaire zingen en natuurlijk cadeautjes uitpakken.
En tegen 16u30 kwamen de ouders al weer langs om de kinderen, (dood)moe maar voldaan, terug op te pikken.
Al bij al een geslaagde namiddag.
Gisteren werd de 9de Foire Agricole (landbouwbeurs) in Outumaoro (Punaauia) officieel geopend in het bijzijn van de president.
Op meer dan 250 standjes van lokale landbouwers, kwekers en veehouders worden de beste produkten uit gans Frans-Polynésië voorgesteld (en verkocht), onder het thema "l'agriculture d'hier et d'aujourd'hui".
(Taro: belangrijk lokaal voedingsmiddel dat de basis vormt van een traditioneel voedingspatroon (stapelvoedsel), smaakt beetje zoals aardappel)
Een ideale gelegenheid dus voor een eerste educatieve uitstap met de klas op een vrijdagvoormiddag!
Enkele bereidwillige ouders konden, samen met de leerkachten, mee rondwandelen met de kinderen.
Vandaag was het tijd voor ons jaarlijks pilleke.
Net zoals in de tropen bestaat er in Frans-Polynesia nog steeds "olifantisme" (Lymfatische filariasis), of Filariose in 't Frans.
Lymfatische filariasis ontstaat als filaria (draadachtige wormpjes), die worden overgedragen door muggen, de lymfeklieren verstoppen, wat opgezwollen ledematen en geslachtsdelen tot gevolg heeft. Helaas is er geen remedie voor...
Meer info:
- http://www.filariasis.org
- http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs102/en/
- https://en.wikipedia.org/wiki/Elephantiasis
- https://en.wikipedia.org/wiki/Filariasis
De lymfeklieren, die vet en afvalstoffen uit ons stelsel verwijderen en die naast het bloedvatensysteem lopen, geraken hierdoor verstopt (op bepaalde plaatsen) met deze "enorme" gevolgen van dien.
De kans is natuurlijk bijzonder klein dat wij dit zouden oplopen. Nochtans is er een territoriale preventiecampagne en elk jaar worden er hierdoor gratis pillen verspreid (via de apotheek en scholen) ter preventie.
Het is zover!! De maanden van wachten zijn voorbij. Vandaag kreeg Sara er een zusje bij!
Kristel is deze ochtend (10/10/2005) om 4u30 in kliniek Paofai in Papeete bevallen van een dochter: ROOS.
Tweede voornaam: MAEVA (en dit betekent "welkom" in het Tahitiaans!)
Gewicht: 3,020kg. Lengte: 48cm
Meter: Katja Croes. Peter: Walter Kestens.
Mini-geboortewebsite: www.ottenbourg.com/roos/
Hoe is het verlopen (wil iedereen weten)?!
Wel, zo'n 9 maanden geleden op een grijze namiddag in Tahiti toen Sara op school zat en ik eens thuis was,... ;-)
Zondagochtend (3 dagen na laatste bezoek gynaecoloog en 6 dagen voor de voorziene datum) verloor Kristel wat vocht, maar dit leek ons helemaal niet erg...
In de latere namiddag begonnen echter de eerste weeën, en naar middernacht toe verhoogde de frequentie ervan alsook de pijnscheuten. Tijd om aktie te ondernemen dus.
De onderburen waren zo vriendelijk om op Sara te babysitten, en wij dus richting kliniek.
Na installatie (in verloskamer) en de nodige vooronderzoeken, werd de anesthesist-van-wacht opgetrommeld en rond 01u30 werd er een epidurale verdoving toegediend. Hierdoor kon Kristel gelukkig wat meer rusten, want rond 4u00 's morgens bleek ze "prêt" te zijn (volgens de vroedvrouw)!
De gynaecoloog-van-wacht (van hetzelfde kabinet als onze huisgynecoloog), Nedim Al-Wardi ("al-wie-da-nie-springt" noemden wij hem ;-) werd erbij gehaald, en na een paar keer 'pousser' was het zover!! Het resultaat kan je hieronder bewonderen (meer foto's later natuurlijk)!
Na het verplichte wassen, wegen en meten, werd Roos in een couveuse gezet en onder controle geplaatst. Want, gezien het water zondagochtend al gebroken was en wij tot 's nachts gewacht hadden, was er mogelijks risico op infecties.
Na onderzoek (dat tot 's middags geduurd heeft) bleek er helemaal geen gevaar en kon Roos eindelijk met mama op de kamer. Oef, alles OK!
Sara is 's morgens even komen kijken naar haar zusjes en was natuurlijk dolblij, alhoewel ze een beetje ontgoocheld was natuurlijk dat ze er niet onmiddellijk mee mocht "spelen" ;-)
Daarna is ze gaan spelen bij vriendinnekes, en ben ik ze 's avonds gaan halen.
Eén van de 'gevolgen' van lange afstandvluchten is natuurlijk de zogenaamde "jet lag", vermoeidheid ten gevolge van het doorkruisen van verschillende tijd-zones.
De ganse omtrek van de aarde werd in 1884 onderverdeeld in 24 gelijke delen (meridianen die lopen van noord- naar zuidpool) met als 'centrum' de nul-meridiaan (0° oosterlengte) van Greenwich (nabij Londen, Engeland). Om elke verwarring te vermijden tussen al die lokale tijden, werkt men o.a. in de luchtvaart steeds op basis van deze 'universele tijd', ook wel GMT (Greenwich Mean Time), UTC (Universal Time Coordinated) of Zulu-tijd genoemd.
België is dus bv. UTC+2 (zomertijd) en UTC+1 in de winter.
Wanneer je naar het oosten vliegt ga je met de tijd mee en "verlies" je blijkbaar tijd, in de andere richting (naar het westen) "win" je. Een voorbeeld: Er is 9u tijdsverschil tussen de Westkust van Verenigde Staten (Los Angeles, UTC-7) en West-Europa (Brussel, UTC+2). Dus als het 10u 's morgens (lokale tijd) is in L.A., is het (al) 19u 's avonds (lokale tijd) in Brussel. Doe daar nog eens een vluchttijd bij van 11u en je landt de dag erna om 6u 's morgens (lokale tijd) [10u+9u(tijdsverschil)+11u=30u (-24).
M.a.w. je vertrekt 's morgens, vliegt 11u en komt pas de dag 's morgens erna pas toe (altijd in lokale tijd) . In de andere richting vertrek je bv. ook 's morgens, vliegt 11u en je komt dezelfde dag op de namiddag al toe [10u+11u-9u(tijdsverschil)=12u!
Deze tijdswinst/verlies bereikt zijn 'maximum' aan de andere kant van de aarde, waar de internationale datumgrens ligt (imaginaire lijn aan de andere kant van de aardbol t.o.v. Greenwich, 180° oosterlengte). Deze lijn, waar de dag verspringt, loopt dwars door de Stille Oceaan.
M.a.w. na middernacht begint de dag het eerst op dit punt, en gaat zo verder richting in westelijke richting (zon komt dus steeds op in het oosten!) via Japan, Azië, Rusland, Europa/Afrika, Amerika en uiteindelijk ook in Tahiti.
Vandaar dat Japan bv. ook het "land van de rijzende zon" genoemd wordt! Herinner u ook de "millennium-bug" bij de overgang van 1999 naar 2000, waarbij het jaar 2000 het eerst bereikt werd in het verre oosten, en daarna pas via Europa richting Amerika.
Het leuke is nu, dat als je deze datumgrens overvliegt (bv. vlucht Tahiti-Tokyo) in westelijke richting je heel veel tijd "verliest" (extra dag), maar dat je in oostelijke richting echt wel teruggaat in de tijd!
Wij stijgen bv. op in Tokyo (UTC+9) met Air Tahiti Nui om 11u30 (lokale tijd) en landen in Tahiti (UTC-10) op dezelfde dag om 03u30 's morgens (lokale tijd)!! M.a.w. wij landen VOOR dat we vertrokken zijn en gaan zo maar eventjes 8u TERUG IN DE TIJD!!
Wie doet er beter?! ;-)
Berekening: 11u30LT = 02u30UTC + 11u vliegen = 13u30UTC = 03u30LT in Tahiti.
Snellere berekening: verschil tussen UTC+9 en UTC-10 = 19u -11u vliegen = 8u
Links:
- History of the International Date Line
- https://greenwichmeantime.com/
- https://en.wikipedia.org/wiki/International_date_line