charter

Vermits één van de Airbus A340 toestellen van Air Namibia in groot onderhoud was, werd Air Tahiti Nui (weer) opgetrommeld door ACMI24 om enkele charter-vluchten uit te voeren tussen Frankfurt (EDDF/FRA) en Windhoek (FYWH, WDH), Namibië.

Na meer dan 24u in 3 toestellen en 24u uitrusten in Frankfurt, kon onze 'missie' beginnen.

De jetlag speelde de 2 co-piloten al parten en zij verschenen niet op het voorzien pickup-uur. Overslapen, wekker niet gehoord... De vlucht voorbereidingen nadien verliep wat sneller dan voorzien, en uiteindelijk zijn we met zo'n 20 minuten vertraging vertrokken met 223 passagiers aan boord.

De vlucht zelf verliep zeer vlot en speelde zich voor een groot deel 's nachts en boven Afrika (Libië, Niger, Chad, Nigerië, Cameroen, Congo en Angola) af.

Windhoek ligt op 1700 meter (5500 feet) hoogte, en dat was voor ons 'ongewoon'.
De landing op zicht (visual approach) op RWY 26 (4,5km lang!) werd perfect uitgevoerd door de eerst officier (co-piloot), die rechts van mij zit.

Hieronder ons toestel (F-OSUN) en 'mijn' bemanning na aankomst in Windhoek.

Welkom in Namibië, een oud Duitse kolonie, waar nog heel wat Duitsers leven, op vakantie en op pensioen komen!

Twee nachten zouden we blijven in het Safari Hotel van Windhoek (hieronder foto van het zwembad).

Maar na enkele uren, besloten we om op excursie naar Swakopmund (3u rijden ten westen van Windhoek, aan de kust) te gaan. Niet iedereen wilde mee, maar dat kon de pret niet drukken. ;-)
De rit bracht ons langs bergen, savanne en woestijn.

Na het inchecken in The Stiltz (een absolute aanrader trouwens!) was het tijd voor een mooie zonsondergang over de Atlantische oceaan.

Zalige bedden en dus had iedereen lang uitgeslapen.
Het zou dan ook een sportieve (maar winderige) dag worden vandaag, met om te beginnen quadbiking in de enorme duinen van de Namib-woestijn (de oudste woestijn ter wereld), ten zuiden van Swakopmund!

Gevolgd door sandboarding (lie down), ttz. van een stijle duin afglijden op een houten plankje. Great fun! ;-)

 Nadien zijn we dan o.a. langs het zoutmeer van Walvis Bay gereden...

... en zo terug naar het strand van Swakopmund om de dag af te sluiten met een Duits biertje en wat lokale muziek.

De dag erna moesten we op tijd opstaan, want er volgde nog een 3 uur durende autorit naar ons hotel in Windhoek.

Bij aankomst (iets voor de middag) zijn we nog even langs een markt gereden waar de lokale bevolking hun handgemaakte kunstwerken probeert te verkopen aan toeristen. Zo ook onderstaande vrouwen, van de Himba-stam uit het noorden van Namibië.
De Himba-vrouwen wassen zich nooit, ze smeren zich in met otjize, een mengsel van geitenvet, kruiden en oker. Door de oker krijgen de vrouwen de typische rode kleur, het mengsel beschermt hen tegen de zon.

Na een korte middagpauze en een dut van 2 uur was het alweer tijd om me klaar te maken en te vertrekken! de plicht roept na een ontspannen 2-daagse.

De bemanning had er duidelijk terug zin in.

Ditmaal in de andere richting... van Windhoek naar Frankfurt.

Foto-credits: (deels) OPL Eric Sanquer met een Nikon D700

Nog maar net terug van Tokyo en binnen 3 dagen mag ik vertrekken voor een nieuw (charter) "avontuur" : 48.000km vliegen op één week tijd.

Eerst als passagier van Tahiti (NTAA) over Los Angeles (KLAX) en Parijs (LFPG) naar Frankfurt (EDDF), daarna een vlucht uitvoeren voor Air Namibië naar Windhoek (FYWH) en terug, met een Air Tahiti Nui vliegtuig en bemanning ("wet lease"). Tenslotte ook nog eens helemaal terug naar Papeete als passagier.

't Zijn zotten die werken (Juul Kabas)

Opnieuw een charter-vlucht op het programma voor het Engelse Minsterie van Defensie (MOD).
Ditmaal van Belfast (BFS/EGAA) naar Nairobi, Kenya (Jomo Kenyatta International Airport - NBO/HKJK), vervolgens naar Edinburgh (EDI/EGPH) en tenslotte met een leeg toestel (ferry-flight) terug naar Parijs (CDG/LFPG).

In Belfast stonden we op de ongebruikte landingsbaan RWY35 te wachten tot de Britse militairen (te voet!) afkwamen en instapten.

Na de nodige checks & checklists stegen we op van RWY 25 in Belfast (BFS/EGAA), zie hieronder.

Het was midden in de nacht als we eindelijk in het Hilton hotel van Nairobi aankwamen, na een vlucht van 8u30 (over Libië en Soedan).
En na een zeer korte nachtrust, was het verzamelen voor een safari-tocht in het Nairobi National Park!
Zie hieronder een GPS-tracking van onze safari-route.

Enkele sfeer-foto's van de safari....

Rond 15u waren we terug in het hotel... tijd om te gaan slapen want iets na middernacht was het alweer pickup voor de terugvlucht.
Hieronder foto bij het instappen van de militairen in Nairobi.

Na een 9 uur durende vlucht landden we in Edinburgh (EDI/EGPH) op RWY 24.
Zie hieronder de filmpjes van in de cockpit en op de grond!

Tientallen spotters filmden en fotografeerden onze uitzonderlijke komst in Edinburgh.

Na het uitladen, vlogen we dan "leeg" (=zonder passagiers) terug naar Parijs.
Einde van deze missie!

Hakuna matata!

Na mijn vorige charter-vlucht voor Air Tahiti Nui (toch meer dan 3 jaar geleden al!), had ik mij vrijwillig opgegeven om enkele chartervluchten uit te voeren voor rekening van de Royal Air Force (RAF).

De missie begon eenvoudig: van Parijs CDG met een leeg Air Tahiti Nui A340-toestel naar de Engelse militaire basis van Brize Norton (EGVN/BZZ) vliegen, daar militair personeel oppikken en vervolgens richting het Britse eiland Ascension (in 't midden van de Atlantische oceaan, net onder de evenaar) waar een andere bemanning de vlucht verder zette naar de Falklands (RAF Mount Pleasant).

Terwijl de andere bemanning naar de Falklands vloog, 12u rust kreeg en terugvloog, hadden wij uitgebreid de tijd om Ascension (amper 88km² groot) te verkennen en bezoeken.

Het logement was "militair" en buiten enkele wandelingen en een nachtelijk bezoek aan de schildpadden was er weinig te beleven.

Onze terugvlucht (ASI-BZZ) echter was al met 12u (en uiteindelijk 15u) uitgesteld wegens de sneeuwstormen boven de UK. De luchthaven van Brize Norton, onze bestemming, was nog steeds gesloten toen we vertrokken... En dat was na 8u vliegen nog steeds zo.

Gelukkig hadden we meer dan één uur extra brandstof meegenomen, maar de luchthaven bleef gesloten wegens ondergesneeuwd! Uitwijken dus... Na contact met de 'broker' en onze operaties in Papeete, werd er beslist om uit te wijken naar het vlakbij gelegen Birmingham (EGBB/BHX). Daar was de landingsbaan wel vrijgemaakt van sneeuw.

Veel vliegtuigen uit Tahiti had men in Birmingham duidelijk nog niet gezien! ;-)

De militaire passagiers werden uiteindelijk met bussen naar hun basis gebracht in Brize Norton en wij konden na een zware dag op hotel.
Ook de dag nadien bleef het vliegveld van Brize Norton gesloten, waardoor er werd beslist om de volgende dag pas rechtstreeks van Birmingham naar Ascension terug te vliegen.

Na heel wat problemen (o.a. vertraging passagiers die met bussen uit Brize Norton kwamen) en lang wachten (inladen bagage in containers en op paletten, de-icing), zijn we dan uiteindelijk 's avonds pas vertrokken.

Hieronder onze aankomst in Ascension op Wideawake Airfield (FHAW/ASI)!

 

Op het programma stonden deze keer: barbecue 'op-z'n-Tahitiaans' en een bezoek aan enkele spectaculaire kraters aan de kust.

Na 36u 'uitrusten' op Ascension, konden we dan eindelijk terug naar 'huis'... welliswaar via Londen, Brussel/Parijs en L.A. (ASI-BZZ-LHR-BRU-CDG-LAX-PPT)

(Vluchtvoorbereiding met Stephane Hellouin en Matahi Hapairai)

Mission Accomplished!