Newrest zorgt voor catering vanuit Parijs CDG
Newrest verzorgt sinds vandaag de catering aan boord van al onze vluchten uit Parijs.
Onze bemanning werd (uitzonderlijk) extra in de watten gelegd met chocolade en een "Gâteau de bienvenue".
Newrest verzorgt sinds vandaag de catering aan boord van al onze vluchten uit Parijs.
Onze bemanning werd (uitzonderlijk) extra in de watten gelegd met chocolade en een "Gâteau de bienvenue".
Vandaag op de agenda: Papeete->Auckland (6u10) en erna de terugvlucht. Auckland->Papeete (4u10).
Op de luchthaven van Auckland (NZAA/AKL) had ik met Patrick Pfeifer afgesproken, die net geland was van Brisbane!
Patrick (Amerikaan) is een collega boordcommandant (op B737 bij Qantas) die ik in 1993 leren kennen heb op de vliegschool in Scottsdale, Arizona. Zijn vrouw Jenny is Nieuw-Zeelandse en ze hebben 2 kinderen.
"F-OSUN & F-OLOV are waiting on LAX tarmac as they cannot fly to Europe because of the volcano eruption. I had to make this shot to show all my respect and admiration to Air Tahiti Nui who saved the best trip of my life. This aircraft was the only one to leave Europe to the US the 16th despite the airpace closure. The atlantic was only ours for 12h. We change our ticket at the last moment and for that i'm showing all my respect to this airline I could only reward what happened with this photo. Never give hope." - Anthony Guerra
Bron: Airliners.net
Eerste vlucht na de vakantie (in België) was dit weekend van Papeete (Tahiti) naar Narita (Tokyo) en 2 dagen later terug.
Opstijgen gebeurde vrijdagochtend van op startbaan 04 in Papeete, waarna een bocht naar links namen (richting noord-westen) langs Moorea richting Japan voor een vlucht van 12u.
Het was zeer kalm op de luchthaven van Narita, want door de Ijslandse aswolk in Europa waren heel wat vluchten van en naar Europa geannuleerd. De vliegtuigen van Air France, Lufthansa, SAS, Alitalia, etc. stonden al dagen aan de grond.
De terugvlucht richting Tahiti verliep even vlekkeloos als de heenvlucht en eindigde in schoonheid met een mooie zonsopgang op FL390 (12km hoogte) en een "visual apprach" (nadering op zicht) over Moorea voor landingsbaan 04 in Papeete (PPT/NTAA).
Het leuke aan deze vlucht is het kruisen van de datumgrens (dateline) met als gevolg dat je (in lokale tijd) toekomt in Tahiti nog vóór dat je vertrokken bent in Tokyo (lees meer)!
Foto-credits: OPL Eric Sanquer (rechts op de foto) met een Nikon D700
Nog geen uur geleden waren we vertrokken en we hadden al prijs... een zwaar onweer (dat we natuurlijk mooi ontweken hebben) net op onze vliegroute tussen Papeete (NTAA/PPT) en Los Angeles (KLAX/LAX). Een 'ommetje' van meer dan 150km ;-)
De turbulentie viel gelukkig mee. Er ware enorme 'echte' bliksems te zien in de wolken, maar ook op de voorruit van het vliegtuig konden we genieten van honderden kleine bliksemschichten (Sint-Elmusvuur | Feu de Saint-Elme | St. Elmo's fire)!
Dit natuurverschijnsel komt regelmatig voor bij ons, meestal in de buurt van onweer. Het statisch geladen vliegtuig komt dan in contact met onstabielere, vochtigere lucht waardoor (positief) geladen vonken 'weglekken' (ionisatie van de luchtmoleculen die dan licht geven) in de vorm van kleine bliksemschichten.
Na mijn vorige charter-vlucht voor Air Tahiti Nui (toch meer dan 3 jaar geleden al!), had ik mij vrijwillig opgegeven om enkele chartervluchten uit te voeren voor rekening van de Royal Air Force (RAF).
De missie begon eenvoudig: van Parijs CDG met een leeg Air Tahiti Nui A340-toestel naar de Engelse militaire basis van Brize Norton (EGVN/BZZ) vliegen, daar militair personeel oppikken en vervolgens richting het Britse eiland Ascension (in 't midden van de Atlantische oceaan, net onder de evenaar) waar een andere bemanning de vlucht verder zette naar de Falklands (RAF Mount Pleasant).
Terwijl de andere bemanning naar de Falklands vloog, 12u rust kreeg en terugvloog, hadden wij uitgebreid de tijd om Ascension (amper 88km2 groot) te verkennen en bezoeken.
Het logement was "militair" en buiten enkele wandelingen en een nachtelijk bezoek aan de schildpadden was er weinig te beleven.
Onze terugvlucht (ASI-BZZ) echter was al met 12u (en uiteindelijk 15u) uitgesteld wegens de sneeuwstormen boven de UK. De luchthaven van Brize Norton, onze bestemming, was nog steeds gesloten toen we vertrokken... En dat was na 8u vliegen nog steeds zo.
Gelukkig hadden we meer dan één uur extra brandstof meegenomen, maar de luchthaven bleef gesloten wegens ondergesneeuwd! Uitwijken dus... Na contact met de 'broker' en onze operaties in Papeete, werd er beslist om uit te wijken naar het vlakbij gelegen Birmingham (EGBB/BHX). Daar was de landingsbaan wel vrijgemaakt van sneeuw.
Veel vliegtuigen uit Tahiti had men in Birmingham duidelijk nog niet gezien! ;-)
De militaire passagiers werden uiteindelijk met bussen naar hun basis gebracht in Brize Norton en wij konden na een zware dag op hotel.
Ook de dag nadien bleef het vliegveld van Brize Norton gesloten, waardoor er werd beslist om de volgende dag pas rechtstreeks van Birmingham naar Ascension terug te vliegen.
Na heel wat problemen (o.a. vertraging passagiers die met bussen uit Brize Norton kwamen) en lang wachten (inladen bagage in containers en op paletten, de-icing), zijn we dan uiteindelijk 's avonds pas vertrokken.
Hieronder onze aankomst in Ascension op Wideawake Airfield (FHAW/ASI)!
Op het programma stonden deze keer: barbecue 'op-z'n-Tahitiaans' en een bezoek aan enkele spectaculaire kraters aan de kust.
Na 36u 'uitrusten' op Ascension, konden we dan eindelijk terug naar 'huis'... welliswaar via Londen, Brussel/Parijs en L.A. (ASI-BZZ-LHR-BRU-CDG-LAX-PPT)
(Vluchtvoorbereiding met Stephane Hellouin en Matahi Hapairai)
Mission Accomplished!
Toen we deze ochtend onze Airbus A340-300 instapten in CDG, bleken de technici één van de 3 batterijen van ons vliegtuig veranderd te hebben.
Elke batterij weegt bijna 40kg en zorgt ervoor dat we nog (amper) 20 minuten stroom hebben als er geen electriciteit meer kan opgewekt worden.
De recente crash van de Airbus A330-200 van Air France AF447 is weer een zware klap voor de luchtvaart. Vermits ik zelf ook op Airbus A340 (tweeling-broer van de A330 met heel wat gelijkenissen) vlieg, en bij Sabena ook op A330, volg ik het natuurlijk van heel dichtbij.
De berging van de wrakstukken wordt is moeilijk, maar over de mogelijke oorzaak wordt er al heel wat gespeculeerd (in de pers, onder piloten). Zelf geloof ik op dit ogenblik (nog) niet in een doofpot operatie, sabotage of lucht. Een ongeluk is meestal een combinatie van verschillende facturen. Er is dus meer aan de hand...
Hopelijk worden de zwarte dozen (Flight Data Recorders) (intact) gevonden (en zijn ze bruikbaar), zodat we zekerheid krijgen over wat er exact is gebeurd en wie/wat/waar het fout is gegaan. Het onderzoek (door het Franse Bureau d'Enquêtes et d'Analyses, BEA) belooft lang te duren en het uiteindelijke officiële rapport kan echter nog maanden (of jaren) op zich laten wachten.
Vergeet niet dat er bij ongelukken zoals deze, alles, maar dan ook alles tot in de kleinste details zal worden onderzocht en (her)bekeken... Elk onderdeel van het toestel dat mogelijk iets te maken heeft met de crash zal apart worden onderzocht en getest in extreme omstandigheden, er volgt een compleet onderzoek naar het onderhoud van het vliegtuig én de gevolgde procedures, de vluchtvoorbereiding van de bemanning (meteo, brandstof, route, beslissingen) zullen grondig worden geëvalueerd... en ook de ervaring en training van de piloten, de genomen rust, hun leef/eet/drinkgewoontes, edm. zullen worden bekeken! Niets zal aan het toeval worden overgelaten.
FEITEN
SPECULATIES, VRAGEN & ANALYSE
METEO
COCKPIT
TECHNISCH
KRACHT/SPANNING
CONCLUSIE
Wat er volgens mij is gebeurd: De A330 vliegt 's nachts door een storm. Ijsvorming in de pitot tubes (geheel of gedeeltelijk) zorgt voor compleet verschillende gemeten snelheden. De boordcomputers geraken hierdoor 'verward', stoten foutieve systemen/computers af (PRIM1, SEC1, ALTERNATE LAW tot gevolg) en geven de controle daarna uit handen (automatische piloot slaat af, flags op instrumenten) aan de piloten. Gelijktijdig gaan er natuurlijk ook heel wat alarmen af (o.a. 'stall', 'speed disagree',...) die gelinkt zijn aan deze "gemeten" snelheden.
Wat er daarna volgt is (nog) onbekend en (voorlopig) gegis... Heeft de bemanning deze verkeerde snelheid toch voor waarheid genomen en intuïtief gevolgd (tegenstrijdige alarmen, turbulentie, nachtvlucht, vermoeidheid, gebrek aan ervaring, stress, desoriëntatie), met waarschijnlijk een "stall" tot gevolg:
In het eerste geval valt het toestel al spinnend naar beneden, in het 2de geval breekt het in stukken.
Hopelijk worden de zwarte dozen teruggevonden waardoor het onderzoek vooruit kan.
Voor piloten is het altijd interessant om incidenten te analyseren (wat kan er allemaal misgaan) en conclusies te trekken (wat is de beste manier om te reageren als mij hetzelfde zou overkomen).
Ergens tussen Parijs (CDG) en Los Angeles (LAX) op FL 360.
(foto gemaakt door Eric Sanquer)