Tijdens het weekje naar het 'koude België' (met Sara), was het natuurlijk weer "donderdag=mannendag" met de 4Musketiers (Bart, Kris, Carl en Jan), op stap in Tienen.
Eerst langs restaurant Vigiliae, daarna op stap bij Wim in café Patria.
Vandaag stond er een blitz-bezoekje aan Moorea, het eiland hier net over, op de agenda. Onze Amerikaans-Vietnamese vrienden uit Los Angeles verblijven nl. voor een week in het gerenoveerde hotel: Sofitel Moorea Beach Resort.
Dit hotel is bijna een gans jaar dicht geweest voor grote verbouwingswerken (nieuwe bungalows, nieuw zwembad, parking, receptie, bar, restaurant) en was, en is nog steeds, één van de enige hotels op Moorea met een mooi wit zandstrand.
We zijn deze keer met Air Moorea heen-en-weer gevlogen (amper 7 minuutjes duur de vlucht enkele reis ;-) in een Twin Otter (20 passagiers).
Enkele foto's...
Ne goeie zonneslag hebben we er allemaal aan overgehouden... ;-)
Bij aankomst in Tahiti hadden we dit zicht op Moorea vanuit ons appartement.
En wij maar werken, hè Walter?!
Toen een collega enkele maanden geleden de idee opperde om eens te gaan skiën in Japan, was ik onmiddellijk bereid om mee te doen. 't Was enkel kwestie van een toffe bemanning te vinden (lees: samen dezelfde vlucht aanvragen) voor een "lange Tokyo" (5 dagen ter plaatse). Uiteindelijk werden er 4 bereidwilligen gevonden én het broer van een collega.
De voorbij week was het dan eindelijk zover. Maandagochtend vanuit Tahiti vertrokken, dinsdagnamiddag (lokale tijd) in Tokyo aangekomen. Even nog 's avonds langs de Sushi-bar en Jet Lag Club...
... en de dag erna was het vroeg uit de veren (5u 's morgens) om via taxi, trein (Morningliner van Keisei line), metro, TGV (Shinkansen van JR line) en bus 5 uur later in het dorpje Nozawa Onsen, ten oosten van Nagano, aan te komen!
Na het inchecken in ons Japenese-style hotel (Nozawa Onsen Hotel) en een snelle lunch was het tijd voor de eerst ski-namiddag!
We hadden geluk met het weer, alhoewel er niet echt veel sneeuw lag. We zijn bovenaan (1650m) gaan skiën want onderaan lag het er ijzelig bij.
Naast het skiën is Nozawa Onsen ook gekend voor zijn heetwaterbronnen: de zogenaamde "onsen" (zie Wikipedia hierover). Elke avond tussen het skiën en het avondeten, gingen we dus gezamelijk eerst wat relaxen in het natuurlijke warmwater baden van het hotel. Kwestie van de spiertjes wat los te weken...
Ook het avondeten en daarbij horende kledij, behoren tot de folklore van Japan (Yukata kimono's, Tatami tapijt, Futon bedden en sake (rijstwijn)). ;-)
Dag 2 was vrijwel identiek de dag ervoor. Een ganse dag skiën ditmaal, poedersneeuw op de hogere, rode pistes, enkele keep-out-pistes, diepsneeuw, spaghetti 's middags en uitbollen tegen de late namiddag.
De spierpijn en vermoeidheid begonnen stilaan door te wegen, maar de 3de en laatste dag konden we ('gelukkig') enkel maar in de voormiddag nog wat skiën. In de namiddag stond de terugreis (van 5u openbaar vervoer) naar Narita/Tokyo al terug gepland.
Al bij al, een toffe maar vermoeiende week gehad, een ski-ervaring rijker...
Volgend jaar terug?! Wie weet...
Tokyo is een "bekende" bestemming voor de bemanningen om eens uit te gaan! Het stadje waar de internationale luchthaven gebouwd is (Narita) bestaat voornamelijk uit hotels waar honderden bemanningen even halt houden.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat het er 's avonds krioelt van de bars en restaurants!
Zelfs toen we er met Sabena nog op vlogen... en onze pa eens mee was in R2!
Op deze oude foto o.a. Nicque Schoonvliet (boordcommandant), Guy Gheysens en ikzelf (co-piloten), Isabelle Decaluwe (samen met nog enkele andere stewardessen) en Pierre!
Welk jaar was dit weer?
Intussen is weinig veranderd! Zelfs het restaurant van hierboven (Hero's Grill House) bestaat (10 jaar later) nog steeds.
Enkel de Jet Lag Club van Vincent Timmermans, ex-Sabena-steward, is er anno 2005 bij gekomen ;-)
Roos is naar het einde van deze week een beetje ziekjes geweest (koorts, waarschijnlijk de tandjes), dus ons programma is wat in 't water gevallen en dus zijn Sara en ik alleen naar de Taronga Zoo gegaan.
Kangoeroe's, koala's, olifanten, giraffen, apen, struisvolgels, zeehonden, beren,... alles was aanwezig... en steeds de skyline van Sydney op de achtergrond. Mooi!
Daaaaag Sydney. Tot volgend jaar?!
Gisteren is Kristel met de kinderen eerst nog langs het Aquarium en het Wildlife-park geweest aan Darling Harbour, zodat ik wat kon werken voor Prosite.
Vandaag stond er een uitstap gepland naar het mooie strand van Manly, op 30 minuten met boot vanuit Circular Quay.
De foto's spreken voor zich...
En een onvoorziene foto-shoot van topmodel 'Sara' voor de lens aan Sydney Opera House ;-)
Minder dan een jaar was het geleden, dat we nog eens samen in Sydney waren. Ditmaal waren het 7 dagen (betaald) ter plaatse! Sara had immers toch een week vakantie en miste uiteindelijk maar 1,5 dag school.
Na een vlekkeloze (nacht)vlucht (van 8u30) was het eerste terug effe wennen in Sydney aan het iets koelere weer, de korte nacht in 't vliegtuig, het tijds- en dagverschil en het feit dat we terug met 4 op 1 kamer sliepen (Swissôtel).
De eerste dagen hebben we het rustig aan gedaan. Mocht ook wel na die drukke verhuisperiode en het regenachtig laf zomerweer,... M.a.w. veel wandelen, slapen, eten, winkelen,...
Enkele foto's van Sydney Opera House, Darling Harbour, Circular Quay, Heritage Belgian Beer Café, etc.
Als je nu (bijna één jaar later) de foto's vergelijkt van in Sydney in maart 2006, is Roos wel degelijk erg veranderd. Ze heeft zelfs geleerd om met de armpjes gekruisd te zitten ;-)
Onmiddellijk na de vlucht Parijs-Los Angeles, een Southwest-vlucht genomen om 18u naar Reno, Nevada.
Peter Heyden, een 53-jarige Duitser die getrouwd is met een Amerikaanse captain B757/B767 en die ik leren kennen heb op de Qantas-vlucht L.A.-Auckland in november (zie vorige post), zou mij daar oppikken om de dag erna samen te gaan skiën.
Van Reno was het via Carson City een uurtje rijden tot in Gardnerville, Nevada, waar hij woont. Daar wat gegeten en blijven slapen.
's Anderendaags vroeg opgestaan (het was er -20°C!) en om 9u stonden we al op de ski-latten in het Heavenly Ski-resort. Eén dag maar kon ik blijven om te skiën, want de dag erna vertrokken we al terug richting Tahiti.
Gelukkig warmde het overdag wat op, maar meer dan -7°C zijn we toch niet geraakt. Brrrr...
Al bij al een leuke, eerste kennismaking met Peter en Lake Tahoe. De volgende keer wordt het daar eens skiën met de ganse kroost.
Een idee van Christophe om oude bekenden via het internet terug op te snorren, ga ik toch zelf ook eens uitproberen... Iedereen typt vroeg of laat toch wel eens zijn/haar eigen naam in op Google om te zien welke resultaten dit oplevert. Welnu... als ik eens een pagina maak met allemaal namen van mensen waar ik terug contact mee zou willen...
Spelen met de nieuwsgierigheid en ijdelheid van de mensen dus. ;-)
Lagere school - KNT Tienen (1977-1983): Roosen Ronny, Van Rooy Corry, Boesmans Veerle, Berlies Yves, Buvens Bettina, Jonckers Johan, Bruyninckx Carlo, Puyneers Johan, Engelbosch Peter, Schepers Sven, Swinnen Peter, Verschraegen Peter, Wouters Benny, Persoons Johan, Struyven Jan, Hendrickx Krista, Es Marleen, Stillaert Marleen
Oude Humaniora - Immaculata Instituut Tienen (1984-1990): Lou De Lil, Katrien Leyssens, Elke Natens, Sonja Willems, Ingrid Thijs
B.A.S. (Belgian Aviation School) 2nd promotion (1992-1994): Nico De Smedt, Guy Pardon, Sarah Vrancken, Sapho Demulder, Xavier Sauter
Sabena (1995- 2001): Patrick Brouwers, Filip Caekaert, Emile Lienaux, Claude Seron, Marc Van Oevelen, Filip Van Rossem, Vincent Vancosem, Dirk Verhulst
M.a.w. beste (oud/ex) vrienden en vriendinnen. Vind je jezelf hier terug, neem dan terug contact met mij op!!
Dit stokje ("Vijf dingen die u nog niet wist over mij") werd gelanceerd door Luc Van Braekel, en is dan via Koen Fillet, coach Paul Van Den Bosch en Geert Vanvaerenbergh bij mij toegekomen... Niet echt een cadeau, want ik heb lang moeten zoeken... net op de valreep haal ik nog 2006.
Vijf dingen dus die u nog niet over mij wist, en die u wellicht geen zier interesseren (maar we doen een poging):
- Als ik (over)vermoeid ben en dadelijk in slaap val, heb ik de neiging om te snurken of om in mijn slaap te praten. Ik heb er niet zoveel last van. Kristel daarentegen...
- In een (nog niet zo heel) ver verleden deed ik meer aan sport. Jaja, echt waar ;-) Meer zelfs, ik ben zelfs 2 keer Brabant kampioen op de 400m (als junior) geweest en mocht deelnemen aan heel wat 'internationale' atletiek-meetings. Mijn specialiteit was de sprint (100 & 200m) en de halve fond (400m). Een aantal van mijn Club-records (RCT Tienen) zijn nog steeds niet verbroken (indoor)!
- Ook aan mijn Kriko-Bea-scoutsjaren hou ik zeer goede herinneringen over, vooral dan de welpen-periode. Toenmalig akela Mark Verbiest en zijn ploeg zorgden altijd voor leuke kamp-thema's en griezelige nachtspelen. Dat mijn kinderen ook maar naar de scouts gaan.
- Ben eigenlijk vroeger altijd een "huismus" geweest. Ik speelde liever in mijn ééntje met mijn Legoblokken in de kelder, dan met de buurjongens op een zonnige namiddag buiten te gaan spelen. Ben ik nu nog zo?
- Eigenlijk ben ik 50 jaar te vroeg geboren. Onze kinderen gaan het waarschijnlijk nog meemaken, maar ik zal er te oud voor zijn: reizen naar de maan. Ooit eens een wandeling in de ruimte te kunnen doen, is nog zo'n natte droom van mij...
Als expat, ga ik dan ook het stokje doorgeven aan 5 bloggers (Belgen en Nederlanders) in het buitenland... toevallig allemaal vrouwen trouwens.
Hier gaan we:
- Ann Ongena (Los Angeles, VS)
- Ilse Ottenbourgh (Lugano, Zwitserland)
- Sally Kemper (Curitiba, Brazilië)
- Ilse Vlaminck (Los Angeles, VS)
- Claudia Schiepers (Londen, VK)
Veel plezier dames...