Lanzarote

Elk jaar bij Pasen trekken we er samen met de familie Kestens op uit naar een warme(re) streek, speciaal voor de kinderen.
Dit jaar was het de beurt aan Lanzarote, het meest noordelijke van de Canarische eilanden.

Met een dagje vertraging en een enorme omweg, ben ook ik uiteindelijk zondag aangekomen in ons 5 sterrenhotel Princesa Yaiza in Playa Blanca.
De eerste dagen was het genieten en luieren...

Dinsdag hebben we dan een rondrit gedaan met een Nederlandse gids.
Op het programma...

Wandelen met/op de dromedarissen:

Bezoek aan het vulkanische binnenland en de Vuurbergen (Montanas del Fuego), het bewijs dat de vulkaan nog niet dood is.

Omdat de bodem van Lanzarote niet in staat is water vast te houden is landbouw op het eiland erg lastig. De bewoners van Lanzarote bouwen daarom muurtjes om de gewassen heen. Muurtjes, die aan de ene kant de wind tegenhouden en anderzijds het vocht opvangen.

Het nationale park Timanfaya bestaande uit rotskraters, lavavelden, etc.

Toeristen worden op verschillende manieren getoond hoe warm het slechts een meter onder de grond is. Grind op slechts 10 centimer diepte kan niet in de hand worden gehouden omdat het te heet is. Op één meter diepte wordt een stuk stro tegen het steen gehouden dat spontaan ontbrandt. Wanneer een emmer water in een gat in de grond wordt gegoten spuit dat met een geweldige kracht omhoog.

Vervolgens was het de beurt aan één of andere invloedrijke, lokale kunstenaar (César Manrique) die steeds geijverd heeft voor een harmonische architectuur op het eiland.
Hieronder, Jameos del Agua, lavagrotten omgebouwd tot een toeristisch complex door de kunstenaar en het standbeeld van de boer.

Op het einde van de dag was er nog een bezoekje aan een lokale wijnboer.
De dag erna huurden we een auto (Volvo S40) om zelf nog wat rond te trekken (o.a. naar de hoofdstad Arrecife) en te shoppen.

De rest van de vakantie was genieten: zwembad, Kikoland, wandelen, shoppen, tête-à-tête bij de Japanner,...

Enkele foto's nog: